Nie robią już ich jak David Lynch

W tym artykule bada trwałe dziedzictwo Davida Lyncha, filmowca, którego unikalny styl pozostawił niezatarty ślad w kinie. Zaczyna się od podkreślenia kluczowej sceny z Twin Peaks , pokazując zdolność Lyncha do przedstawienia przyziemnych wraz z niepokojącym, znakiem rozpoznawczym jego pracy. Artykuł następnie zagłębia się w koncepcję „Lynchiana”, terminu wymyślonego w celu opisania niepokojącej, podobnej do marzeń jakości, która przenika jego filmy. Ta jakość, jak twierdzi, wykracza poza określone elementy stylistyczne, czyniąc „Lynchian” szerszym deskryptorem niepokoju i dezorientacji.

Utwór opowiada osobiste doświadczenia z filmami Lyncha, podkreślając pokoleniowy urok jego pracy, od własnego doświadczenia autora, wprowadzającego jego syna na Twin Peaks po nieoczekiwane odrodzenie zainteresowania jego filmami wśród nowych pokoleń widzów. Dyskusja przechodzi następnie na Twin Peaks: The Return , podkreślając sprzeciw Lyncha konwencjonalnych oczekiwań i jego niezachwiane zaangażowanie w jego artystyczną wizję.

Artykuł kontrastuje niekonwencjonalne podejście Lyncha z jego bardziej głównym nurtem, takim jak Dune , odnotowując jego unikalne elementy linchian pomimo problemów z produkcją. Następnie bada piękno i niepokojącą naturę jego obrazów, używając słonia jako przykład jego zdolności do łączenia emocjonalnej głębokości z niepokojącą atmosferą. Autor podkreśla trudność kategoryzacji pracy Lyncha, podkreślając jej unikalną mieszankę ciemności, humoru, surrealizmu i obcości.

Artykuł wykorzystuje Blue Velvet do zilustrowania talentu Lyncha do obalenia oczekiwań, kontrastując idylliczną powierzchnię z ciemną podbrzuszą. Wskazuje na wpływ klasycznych filmów i unikalnej mieszanki wpływów, które ukształtowały styl Lyncha, styl mało prawdopodobny. Uwzględniono ankietę, zapraszając czytelników do podzielenia się swoim ulubionym filmem Davida Lyncha.

Sekcja końcowa odzwierciedla wpływ Lyncha na kolejne pokolenia twórców filmowych, zwracając uwagę na pojawienie się elementów „lynchian” we współczesnym kinie. Artykuł przytacza przykłady takie jak widziałem glow telewizyjnego , homar , latarnia morska , Midsommar , następuje , pod Silver Lake , Saltburn , Donnie Darko , Miłość leży krwawieniei dzieła Denisa Villeneuve'a, podkreślając trwały wpływ jego wyjątkowej wizji. Artykuł kończy się uznaniem znaczenia Lyncha jako twórcy filmowego, podkreślając jego wpływ i trwałą fascynację niepokojącą rzeczywistością, którą odsłonił pod powierzchnią życia codziennego.